چگونه با کودک ADHD رفتار کرد (مخصوص والدین)

تحقیقات نشان دادن واکنش والدین نسبت به کودک همراه با اختلال کمبود توجه و بیش فعالی(ADHD) یعنی در واقع رفتار ها و استراتژی هایی که والدین به کار می‌برند تا نشانه‌های اختلال را کنترل کنند یک المان بزرگ در رفتار کودک هست به همین دلیل آکادمی اطفال آمریکا(american academy of pediatric) به والدین و معلم ها پیشنهاد داده از رفتار درمانی برای کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی استفاده کنند برای بعضی از گروههای سنی AAPپیشنهاد دارو داده فقط در صورتی که رفتار درمانی پیشرفته آنچنانی نشان نداده است.
در اینجا یکسری از راهکارهای رفتار درمانی را برای والدین بیان می کنیم.

به متخصص ترین فرد در مورد بچتون اعتماد کنید (خود شما) :

معلمان دوستان و اطرافیان دکتر ها و نه والدین با کودکان اختلال adhd دیگر.شما با بچه های خود هر روز زندگی می کنید شما پتانسیل های خاص آن را می شناسید انرژی اش را علایقش را و کنجکاوی و خلاقیتش را صفاتی که می تواند در زیر بی‌توجهی‌ها تکانشگری ها و بی قراری ها دفن شود.

بهترین راهکارها برای اینکه مطمئن بشید بچه تون چیزی که برای رشد نیاز دارد از غرایز شهود و هوش میاید .به تعداد بچه هایی که وجود دارد راهکارها ورویکردهای کنترل رفتار وجود دارد و شما انتخاب می کنید که کدام رویکرد برای بچه شما بهتر از هر رویکرد دیگر است.
ADHD رفتار بد نیست اگر از بچه ها پرسید که با چوب جادویی میتونستیم یکی از آرزو آن را برآورده کنیم و آرزو هر چیزی که میخواستن میتونست باشه بیشتر بچه ها جواب می دهند که آرزو می کنم که مدرسه ناپدید بشه یا تعطیل بشه یا اینکه سگ بگیرم یا سفر به ماه و یا خوردن بستنی بیشتر بچه‌های با اختلال بیش فعالی هم همین آرزو می‌کند . تقریبا تمام آن ها آرزو می‌کنند که رفتارشان به شکل جادویی بهتر بشه و توجهشون بیشتر بشه . یکسری از آنها آرزو می کردن که مادر و پدرشان خیلی از رفتارهای آنها ناراحت نشوند. با شنیدن این درماندگی از بسیاری از بچه های با اختلال adhd “شنیدن اینکه دلشون می خواد بد نباشند”متوجه میشیم که این بچه ها دلشون میخواد که نشانه هایی که نمی توانند کنترل کنند را حذف کنند. کودک شما با اراده کامل این نشانه های سرپیچی شلختگی مطالبه‌گر ناراحت کننده خشن و یا تنبل نیستند. ADHD یک مشکل رفتاری نیست یا یک مشکلت انضباطی نیست‏ adhd یک اختلال عصبی ژنتیکی تغذیه‌ای و محیطی است که مغز را دچار عدم تعادل می کند. در نتیجه فرزند شما بچه بد نیست شما مادر و پدر بد نیستید هیچکس مقصر ADHD نیست . بنابراین ، سرزنش کردن رفتار بد فرزندتان – و تلاش برای اصلاح آن با انتقاد – بی فایده است.

تشویق کودک برای رفتارهای بهتر :
کودکان مبتلا به ADHD آنقدر بد رفتار می کنند که مجازات های زیادی را دریافت می کنند ، که باعث ایجاد خصومت و کینه می شود. پاداش ها بسیار بهتر عمل می کنند. بر اساس تحقیقات ، در حقیقت ، کودکان مبتلا به ADHD بهتر از بچه های بدون اختلال به پاداش ها و بازخورد مثبت پاسخ می دهند.

انتقاد از رفتار بد علائم adhd را بدتر میکند:
یک مطالعه اخیر ، که توسط موسسه ملی بهداشت روان تأمین شده است ، نشان می دهد که انتقاد از فرزند شما احتمالاً علائم او را بدتر می کند ، نه بهتر. برای این مطالعه ، محققان 515 خانواده با فرزندان 7 تا 11 ساله 338 کودک مبتلا به ADHD و 127 کودک بدون آن را انتخاب کردند.
به مدت سه سال ، محققان مسیر علائم ADHD را با استفاده از پرسشنامه هایی که توسط والدین ، معلمان و خود کودکان پر شده بود ، ردیابی کردند. نتایج: والدین انتقادی پایدار سطح بالایی از نظرات خشن و منفی در مورد کودک – با علائم ADHD مرتبط بود که با گذشت زمان کاهش نیافت.

چگونه والدین می توانند “رفتار بد” خود را تغییر دهند
اما چگونه می توانید خود را از “بیش از حد انتقادی” باز دارید؟ چگونه به کودک خود احترام گذارید تا او را در معرض رگبار انتقادات منفی قرار ندهید؟ چگونه رفتار خود را برای کمک به رفتار فرزند خود تغییر می دهید؟ استراتژی ای پیشنهادی SAIL نام دارد.

S برای علامت (symptom) است. من مطمئن هستم که شما می توانید یک لیست نسبتاً طولانی از رفتارهای مرتبط با ADHD که شما را آزار می دهد تهیه کنید. رفتار مزاحم هرچه باشد ، آن را رفتار بد تلقی نکنید, آن را به عنوان یک علامت در نظر بگیرید. اینطور فکر کنید: اگر کودک شما آبریزش بینی دارد ، هر زمان که بینی خود را بالا می کشد ، نمی گویید او بچه بدی است. شما می گویید که او دارای علائم بیماری است ، مانند سرماخوردگی یا آلرژی. اگر فرزند شما به طور غیرقابل کنترل در اطراف خانه می دود ، این هم مثل همان است او دارای یک مشکل پزشکی است. بدون کمک والدین ، فرزند شما نمی تواند فعالیت حرکتی خود را بیشتر از این که بتواند بینی خود را از جاری شدن باز دارد متوقف کند.
A برای ADHD است. بعد از اینکه رفتار را علامت گذاری کردید ، با خود بگویید ADHD یک مشکل پزشکی است نه یک مشکل رفتاری. رفتار هرچه که باشد ، کودک شما این کار را برای تحریک شما انجام نمی دهد. فرزند شما می خواهد رفتار خوبی انجام دهد . اما او بدون کمک شما نمی تواند. و انتقاد هیچ کمکی نمی کند.

I طرفدار “این خوب است” (Its OK)است. در کل زندگی شما و فرزند شما, احتمالاً رفتار آنها آنقدرها هم مهم نیست. هر کاری که فرزند شما انجام می دهد شما را آزار می دهد ، به خود بگویید: “اشکالی ندارد.”

L برای گوش دادن (LISTEN) است : من نمی‌توانم بگم گوش کردن به فرزندتان چقدر ارزشمند است. کودکان ADHD دارای نقاط قوت و استعدادهای بزرگی هستند , از جمله بینش برای کمک به شما در والدین بودن . اگر از انرژی بصری و خلاق فرزند خود استفاده کنید ، او می تواند به شما در کمک به او کمک کند. بهترین راه برای این کار این است که به صحبت های فرزند خود گوش دهید و پاسخ مثبت بدهید. کودکان اغلب قادرند اطلاعات دقیق والدین خود را بیان کنند. ممکن است بپرسیم “برای مطالعه بهتر به چه چیزی نیاز دارید؟” او ممکن است به ما بگوید که او در اتاق ناهار خوری با موسیقی بلند بهتر درس میخواند. اما ممکن است والدین او قبلاً تصمیم گرفته باشند که او باید در اتاق خواب خود بدون هیچ گونه حواس پرتی درس بخواند. آنچه شما فکر می کنید برای فرزند شما بهتر است ممکن است برای او بهترین نباشد.
اجازه دهید کودک شما را به بهترین درک ممکن در مورد نحوه تعامل خود با جهان پیرامون و آنچه در بهترین حالت خود نیاز دارد راهنمایی کند.

ممکن است بخواهید یک L دوم را به پایان SAIL اضافه کنید L ، برای رهایی(LET GO). احتمالاً روزهایی را خواهید داشت که مملو از دعوا ، بی قراری و غیره است. کینه اعصاب خردی ممکن است بیشتر شود و از بین نرود. اما برای رفاه فرزند خود و شما ، بیاموزید که عصبانیت یا سایر احساسات مخرب را که در طول روز به وجود آمده است کنار بگذارید و ادامه دهید.

این توصیه توسط راسل بارکلی ، متخصص ADHD ، در کتاب
Taking Charge of of ADHD تأکید شده است. وقتی می بینید که رفتار فرزندتان را در ذهن خود تکرار می کنید ، سه دقیقه (مدیتیشن) ذهن آگاهی را توصیه می کند. و در انتها مدیتیشن را با گفتن “دوستت دارم و می بخشمت” به پایان برسانید.