بی اشتهایی عصبی

اصطلاح بی‌ اشتهایی عصبی به معنای دقیق کلمه یعنی (بی اشتهای ناشی از عصبیت) اما این نام غلطی است زیرا بی اشتهایی نه مشکل اصلی و نه حتی ضروری است. اساس بی اشتهایی عصبی, ترس شدید از افزایش وزن یا چاق شدن, همراه با رفتارهایی است که به وزن خیلی کم بدن منجر می‌شود . تحقیقات حکایت دارند زنانی که قاعدگی آنها ادامه می یابد, ولی تمام ملاک های تشخیصی دیگر بی‌اشتهایی عصبی را برآورده می‌کنند, از لحاظ روانشناختی خیلی شبیه زنانی هستند که فقدان قاعدگی دارند (آتیا و روبرتو ۲۰۰۹). فقدان قاعدگی ملاکی نیست که بتواند در مورد مردان به کار رود, در دختران پیش از بلوغ یا در زنانی که از داروهای هورمونی ضدحاملگی مصرف می‌کنند نیز به کار نمی رود.

کلینیک باور مثبت

ملاک های DSM-5 برای بی اشتهایی عصبی

A. محدودیت مصرف انرژی نسبت به نیازمندی ها, که به وزن بسیار کم بدن با توجه به سن, جنسیت, مسیر رشد و سلامت جسمی منجر می شود. وزن بسیار کم به صورت وزنی تعریف شده که کمتر از حداقل طبیعی یا در مورد کودکان و نوجوانان, کمتر از حداقل مورد انتظار است.
B. ترس شدید از افزایش وزن یا چاق شدن, یا رفتار مداومی که در افزایش وزن اختلال ایجاد می‌کند, با این که فرد به وزن بسیار کمی دارد.
C. اختلال در نحوه‌ی که فرد وزن یا شکل بدنش را احساس می‌کند, تاثیر بی‌مورد وزن یا شکل بدن در ارزیابی از خویشتن, یا عدم تشخیص مداوم جدید بودن کم وزنی کنونی.

کلینیک باور مثبت

گرچه ممکن است بی اشتهایی عصبی را به عنوان یک مشکل مدرن تصور کنیم, ولی قرنها قدمت دارد. اولین گزارش پزشکی بی اشتهایی عصبی در سال ۱6۸۹ توسط ریچارد مورتون منتشر شد. مورتون دو بیمار را شرح داد, دختر ۱۸ ساله و پسر ۱۶ ساله ای که از (مصرف عصبی) رنج می بردند که باعث تحلیل رفتن بافت بدن شده بود. بیمار زن در نهایت مرد, زیر از درمان امتناع کرد.

نکته مهمی: در مورد این بیماری این است که بسیاری از بیماران مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی که ممکن است شدیدا لاغر به نظر برسند انکار می کنند که مشکل دارند.