اختلال add یا کم توجهی بیش فعالی ازجمله اختلالات رایج در میان کودکان است. این اصطلاح طیفی بسیار وسیع و گسترده را شامل می‌شود. اختلال کم توجهی بیش فعالی در افراد مختلف به شکل‌های گوناگون دیده می‌شود. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریکا اعلام کرده‌اند که حدود ۶٫۴میلیون نفر از کودکان آمریکایی دچار این اختلال هستند. در گذشته فقط بر بی‌توجهی تمرکز داشتند و از ویژگی‌های بیش فعالی کودکان مبتلا سخنی به میان نمی‌آمد. درواقع، اختلال مذکور عمدتا ناتوانی افراد در تمرکزکردن شناخته می‌شد و به آن add می‌گفتند اما، درحال‌حاضر، این اصطلاح کاملا منسوخ شده است. انجمن روانشناسی آمریکا در چاپ پنجم کتابچه راهنمای آماری و تشخیصی بیماری های روانی، که در ماه مه سال ۲۰۱۳ منتشر کرده، معیارهای ابتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی را تغییر داده است. خواندن متن را ادامه دهید تا درباره این اختلال بیشتر بدانید.
سه نوع اختلال کم توجهی بیش فعالی یا add وجود دارد:
بی‌توجهی : اختلال بی‌توجهی همان حالتی است که بیشتر بر ناتوانی در تمرکز کردن انگشت می‌گذارد و به بیش‌فعالی بی‌اعتناست. به‌عبارت‌دیگر، علائم کافی برای اثبات ابتلای فرد به بی‌توجهی عبارت‌اند از اینکه به‌خوبی تمرکز نمی‌کند یا به‌راحتی دچار حواس پرتی می‌شود، اما خبری از ویژگی‌های یک فرد بیش فعال یا رفتارهای تکانشگری در او نیست.
بیش فعالی / تکانشگری: در این حالت از اختلال، فرد مبتلا دارای علائم بیش فعالی است اما نشانه‌ای از نبود تمرکز و بی‌توجهی در رفتارهایش دیده نمی‌شود.
حالت ترکیبی: حالت ترکیبی حالتی است که، در آن، فرد مجموعه‌ای از نشانه‌های حواس‌پرتی، تکانشگری، بیش‌فعالی و ناتوانی در تمرکزکردن را از خود بروز می‌دهد.
بدود دیدگاه